Blog zawiera opis działań pomagających w utrzymaniu czystości w hali sportowej.

Co robić by nawierzchnia w hali sportowej była czysta?

Zapobieganie wnoszeniu zanieczyszczeń

Hale sportowe bardzo często są mocno obciążone, zajęcia często trwają od rana do późnego wieczora, kiedy więc je doprowadzić do porządku? Co należy więc robić, by nawierzchnia była czysta? Po pierwsze zapobiegać. Zapobiegać wnoszeniu piasku, pyłu, brudu i zanieczyszczeń poprzez stosowanie odpowiednich zestawów wycieraczek. Im mniej wniesiemy zanieczyszczeń tym mniejsze będą zabrudzenia i uszkodzenia nawierzchni pamiętajmy, że piasek działa jak papier ścierny niszcząc każdy rodzaj nawierzchni, a wnoszony pył unosi się w powietrzu i jest wdychany przez ćwiczących. Najlepiej, by wycieraczki były w jednym ciągu, jedna za drugą. Pierwsza to zamontowana przed wejściem wycieraczka metalowa, np. kratka stratowana [ząbkowana], która zbiera zanieczyszczenia spod butów, druga to wycieraczka gumowa typu plaster miodu z wstawianymi szczoteczkami. Drapią one podeszwę buta usuwając zanieczyszczenia. Ostatnim elementem może być wycieraczka tekstylna lub podgumowana mata. Zatrzymują one resztki zanieczyszczeń, ale również wodę deszczową lub śnieg wnoszone na obuwiu. Wycieraczki muszą one mieć odpowiednią długość, by należało zrobić po nich kilka kroków. Wówczas, nawet nieświadomie, wchodzący oczyszcza obuwie. Dobrze sprawują się wycieraczki systemowe, które mają elementy czyszczące w postaci szczotek i wkładów osuszającymi osadzonymi w aluminiowych profilach. Połączenie obydwu elementów umożliwia czyszczenie obuwia z błota, śniegu , a także osuszanie z wilgoci.

Świetnym rozwiązaniem jest podział na strefy brudną i czystą. Wejście z zewnątrz do szatni prowadzi korytarzem brudnym, a wyjście z szatni, już po zamianie obuwia na sportowe, do drugiego korytarza w strefie czystej, który prowadzi do hali sportowej. Tego typu rozwiązania powinien przewidzieć projektant na etapie projektowania obiektu.

Utrzymanie nawierzchni sportowej w czystości.

O konieczności utrzymania nawierzchni w czystości chyba nie trzeba przypominać, niemniej jednak pozwolę sobie na kilka uwag:

- w sali sportowej odbywają się zajęcia ruchowe, wymagające od ćwiczących pewnego wysiłku, obserwujemy zwiększone zapotrzebowanie zawodników na tlen, więc powietrze wdychane jest bardziej intensywnie niż w przypadku odpoczynku. Wraz z powietrzem wdychany jest m.in. pył, czy bakterie, na pewno nie działa to prozdrowotnie,

- gry sportowe powodują konieczność kontaktu z podłożem, czy to w razie upadku, czy ćwiczeń gimnastycznych. Kto z nas chciałby położyć się na brudnej posadzce? Wstajemy z brudnymi rękoma, kolanami i odzieżą,

- zanieczyszczenia powodują szybsze zużycie nawierzchni, a więc wydatki na jej renowację,

- brudna nawierzchnia sprzyja kontuzjom [poślizgnięciom], ze względu na różny współczynnik tarcia w miejscach mniej lub bardziej zabrudzonych,

- brudna nawierzchnia łatwiej się brudzi, szybciej gromadzi zanieczyszczenia i trudniej ją doczyścić.

- ćwiczący pocą się, pozostawiony na nawierzchni pot wydziela brzydki zapach.

Tak, jak wspomniałem na początku, przy dużym obłożeniu Sali sportowej mamy niewiele czasu na to, by sala była czysta. Niestety zarządzający muszą tak zorganizować pracę obsługi, wyposażyć ich w odpowiednie środki, narzędzia i maszyny by ich praca była efektywna. Nie można wzruszyć ramionami i powiedzieć „A kiedy mam to zrobić”. Rozwiązanie jest bolesne, ale proste: należy wydzielić godzinę w trakcie dnia lub sprzątać po zakończeniu zajęć, na tzw. nocnej zmianie. Przypominam „Sala zadbana nie wymaga ciężkiej pracy”.

Należy systematycznie oczyszczać wycieraczki, sprzątać korytarze – to nie przeszkadza w zajęciach. W trakcie przerw w zajęciach [raz lub dwa razy w ciągu dnia] można szybko oczyścić nawierzchnię z pyłu za pomocą szerokiego mopa. Jeżeli kwadrans nie wystarcza na oczyszczenie całej sali, oczyśćmy jej połowę, a na następnej przerwie następną część.

Nie możemy zapominać, że nawierzchnie parkietowe inaczej sprzątamy niż nawierzchnie syntetyczne. Czyszczenie nawierzchni syntetycznych jest stosunkowo proste: możemy stosować automaty-szorująco zbierające i odpowiednie środki czyszczące – detergenty rekomendowane przez producenta nawierzchni. W przypadku parkietu nie powinniśmy stosować tego typu rozwiązania. Mycie parkietu wodą może skutkować tylko problemami. Drewno jako materiał naturalny, przy zmianie wilgotności rozszerza się - obserwujemy łódeczkowanie lub wysycha, powstają wówczas szczeliny pomiędzy klepkami. W ekstremalnych sytuacjach parkiet „wstaje”, a po wyschnięciu klepki zaczynają klawiszować, co może skutkować koniecznością przełożenia parkietu. Prawidłowy sposób dbania o nawierzchnie drewniane możemy obejrzeć na filmie https://www.youtube.com/watch?v=vCEfAP0W1uU.

W przypadku nawierzchni syntetycznych nie ma problemu z myciem, oczywiście należy uważać by stosować odpowiednie narzędzia. W automatach myjących stosujemy tzw. Pady o odpowiedniej twardości. Sprzedawane są one w różnych kolorach w zależności od twardości od białych – bardzo delikatnych do czarnych – stosowanych do czyszczenia kamienia. Do nawierzchni syntetycznych najczęściej stosuje się pady czerwone lub zielone, ale proszę sprawdzić to w instrukcji dostarczonej przez producenta nawierzchni.

Środki czystości również należy stosować zgodnie z rekomendacją producenta nawierzchni. Ze względu na to, że każda nawierzchnia sportowa ma odpowiedni dla sportu poślizg [zgodnie z normą PN 14904], najlepiej by były to środki nie pozostawiające na niej tzw. filmu. W przeciwnym przypadku zmienia on ten współczynnik z oryginalnego na swój własny powodując kłopoty lub kontuzje grających. Nie powinno się stosować środków antypoślizgowych, gdyż zatrzymują one stopę w miejscu, co może skutkować zerwaniem ścięgien lub wykręceniem kostki.

Innych bardzo ważnych aspektem jest stopień agresywności działania detergentu na nawierzchnię. Ostre substancje mogą świetnie usuwać brud, ale bardzo osłabiać nawierzchnię, macerować ją, a przez to przyspieszyć konieczność jej wymiany.

Najczęściej stosuje się środki lekko zasadowe o stopniu pH około 8-9 np. Hemetin MC.

Stosowanie odpowiednich środków to także łatwość usuwania brudu. Niektóre detergenty łatwo go rozpuszczają, ale nie ułatwiają jego usunięcia. Z tego powodu czasem widzimy szary brud wzdłuż ścian.

Nie wolno stosować środków ścierających, które mają niektóry płyny do mycia naczyń. Stosujmy tylko sprawdzone, rekomendowane płyny. Nie są one może najtańsze, ale dają odpowiedni efekt. Dzięki temu nawierzchnia będzie dłużej służyć bez potrzeby przedwczesnego remontu.

Prawidłowa technologia mycia to następny podstawowy czynnik właściwego procesu utrzymania w czystości. Mimo, że na etykiecie są podane proporcje rozpuszczania w wodzie oraz sposób mycia, często zdarza się, że nie są one przestrzegane. Zachowanie prawidłowej proporcji koncentratu do wody daje nam pewność, że nie będziemy tracić pieniędzy dając go za dużo lub za mało. Jeżeli chodzi o sposób mycia to każdy detergent wymaga określonego czasu na to, by mógł zacząć działać. Musi on najpierw brud zmiękczyć, zmacerować, by można było go oddzielić od nawierzchni. Często zdarza się, że pracownicy używając maszyn myjących, w jednej czynności rozkładają roztwór, szorują i zaraz go odsysają. Roztwór nie ma kiedy zadziałać, a cała czynność ogranicza się w zasadzie do usunięcia kurzu. Prawidłowe działanie polega na rozłożeniu [obficie] roztworu na ograniczonym obszarze, odsysanie powinno być wyłączone, a ssawa podniesiona do góry. Ilość roztworu powinna być taka by przez 10 minut nawierzchnia nie wyschła. Po tym czasie szorujemy nawierzchnię, i po osiągnięciu dobrego skutku możemy odessać brudną wodę. W przypadku braku oczekiwanego efektu czynność powtarzamy do skutku. W tej pracy nie może być pośpiechu. Następnie możemy zmyć nawierzchnię czystą wodą. Do mycia maszynowego stosujemy tzw. Pady, najlepiej w kolorze czerwonym lub niebieskim. Nie wolno używać szczotek, szczególnie ze sztucznego tworzywa, gdyż wybłyszczają one nawierzchnię.

Co kilka miesięcy można zastosować środek o większym pH, np. Hemetin S. Działają one na inne rodzaje brudu, więc stosowanie dwóch środków uzupełniających się powinno dać lepsze rezultaty.

Nie wolno stosować środków antypoślizgowych, past nabłyszczających itp., gdyż każda nawierzchnia sportowa ma swoje, odpowiednie dla sportu parametry i zmieniając je możemy spowodować kontuzję ćwiczących.